Beklemek de güzelmiş, bekletilirken anlıyorum.
Sevmek de yetermiş, sevilmezken anlıyorum.
Düşünmek bile kedermiş, düşünemezken anlıyorum.
Anlıyorum, kendi çaresizliğimi kendim anlıyorum.
Birimi sevdiğinizi nasıl anlarsınız ya da sevildiğinizi nasıl anlarsız? Sanırım benim için bu sevdiğimin yanında daha çocuksu davranıyorum, düşünmeden konuşuyorum, planlamadan hareket ediyorum, en çok da onlar tarafından üzülüyorum. Evet, sevmek acı getiriyor genelde. Olsun, yine de sevin...